به گزارش از بهبهان محمد جواد شکوری مقدم، مدیر چندتا از پر بیننده ترین سایتهای ایران از جمله سرویس ویدئو آپارت و سایت کلوپ است. نوشته او را بخوانید تا ببینید وقتی با سایتهای پربیننده و تا این حد موفق که خط مقدم مبارزه با تهاجم فرهنگی هستند چنین می کنند، چه بلایی بر سر سایتهای معمولی و گمنام می آید که وقتی فیلتر شوند هیچ کس صدایشان را نمیشنود. با این وضع چقدر شعارهای جایگزینی شبکه های اجتماعی داخلی با موارد مشابه خارجی خنده دار است. واقعا کدام وب مستری است که 5 سال در ایران سایت داری کرده باشد و حرفهای مسئولان در حمایت از تولید محتوا در داخل کشور را جدی بگیرد. وقتی سایتهای غول دنیا توسط صدا و سیمای ایران به بهانه های مختلف تبلیغ میشوند و سایتهای داخلی بخاطر حتی عکس صورت بازیگر زن یا یک شوخی معمولی از فیلترینگ اخطار میگیرند و فیلتر می شوند .. گفتنیها و خاطرات من از تذکرات عجیب و دست و پا گیر فیلترینگ و گاها مقام قضایی به مدیر سایتها بسیار است که به وقت دیگر میگذارم .. (پیمان روشن ضمر ، سردبیر )
اپیزود اول ، محمود شکوری سه سال پیش :
چند وقتی میشه که دنبال گرفتن مجوز از ستاد ساماندهی ( اینجا قراره همه سایتشان را ثبت کنند وگرنه سایت را فیلتر می کنند ) برای کلوب ، آپارات و میهن بلاگ هستیم.
رفتیم تو سایتشون و هرچی خواستند پر کردیم و یه شماره رهگیری گرفتیم برای پیگیری.
امروز صبح وارد سایت شدیم تا اگر مجوز صادر شده بود بریم بگیریم بلکه یه جایی شاید به کارمون اومد .
وقتی وارد سایت شدیم پیام اومد که از ما نقص مدرک گرفته اند! زنگ زدیم به ساماندهی پایگاه های اینترنتی ایرانی و دلیلش را جویا شدیم خانوم محترمی که اون سوی خط بود ، جواب داد ، نمی شه.
گفتیم ببخشید چی نمی شه؟
گفت اقای محمد جواد شکوری مقدم نمی شه مدیر سایت باشه .ایشون دیپلمه است و برابر مقررات؛ نمی تونیم به ایشان مجوز دهیم و باید حداقل فوق دیپلم داشته باشه.اگر فوق دیپلم ندارید کس دیگری را معرفی کنید.
اخوی گرامی جناب آ میرزا مهدی که طرف مکالمه بود پرسید ، ببینم اگر یه جوان دبیرستانی ولی باهوش و با استعداد یعنی بخواد سایت بزنه شما بهشون مجوز نمی دید؟ گفت نه به ما گفتند زیر فوق دیپلم قبول نکنید!
پرسید مگر سواد به مدرکه ؟ جواب داد به ما اینگونه گفتند و اگر فوق دیپلم دارید بیارید مجوز فعالیت در فضای مجازی بگیرید وگرنه نمی شه!
عشق به مدرک و مدرک گرایی از مشکلات بزرگ مملکت ما است و رابطه متقابل میان مدرک و حقوق اقتصادی و اجتماعی وجود داشته و دارد ، و امروز هم برای فعالیت در فضای مجازی که خلاقیت و تجربه حرف اول را می زند از ما مدرک خواستند ، که نداریم !!
این موضوع باعث شده جوانان در رشته مورد پسند خود فعالیت نکنند و در یک روزمرگی صرف و حفظ یکسری کتاب ها و جزوات غرق شوند و همه در پی گرفتن آن مدرک هستند از هرجایی و با هر مصیبتی به امید شغل ، همسر و موقعیتی بهتر!
از همین روست که ما از دوران دبیرستان در تلاش مصیبت بار برای کنکور هستیم... سالانه میلیاردها تومان خرج کلاسهای کنکور و کتاب های کمک درسی و تست و غیره می شود جوانان و نوجوانان و خانواده هایشان اکثرا در تب و تاب کنکور و قبولی دانشگاه به عنوان یک آرمان و آرزوی بزرگ هستند و مشکلات روانی و عصبیت ها و فرار از خانه ها و... همه از جنبه های زشت این مسئله هستند.
وقتی خبر قبولیم در دانشگاه و رشته مهندسی برق را شنیدم ، من هم مثل بقیه ، خام و ناپخته ، از اینکه به آرزوی چندین و چند ساله ام رسیده بودم غرق در خوشحالی شدم و فکر کردم چه راه زیبایی پیش رویم قرار گرفته ولی و بعد از چند ترم تجربه محیط دانشگاه فهمیدم که اینجا به گروه خونی من یکی که نمی سازه ولی ممکنه برای خیلی ها مفید باشه و زدم بیرون ...
قطعا منکر خاصیت و آثار علم و یادگیری نیستم و هر روز هم در این راه قدم برمی دارم ، فقط تنها راه یادگیری را دانشگاه نمی دانم...
اپیزود دوم ، محمود شکوری چند روز پیش :
خدا می داند که طی هفت هشت سال گذشته چند بار مرا از محل کارم با حکم جلب برده اند و چقدر سختی های مالی و چالش های فنی وگرفتاری های دیگر را پشت سر گذاشته ایم تا کم کم سرویس اشتراک ویدیو آپارات و نمایش فیلم فیلیمو مورد استقبال ایرانیان و فارسی زبانان در سراسر دنیا ، بخصوص ایران، آمریکای شمالی و بخشی از اروپا قرار گرفته و روزانه بیش از 6 میلیون بار برایشان ویدیو نمایش می دهیم .
هرکس می خواست و می توانست -از صدا و سیما گرفته تا وزارت ارشاد - در حد توان و قابلیت های قانونی، ما را تحت فشار گذاشته و می گذارند، و هنوز متوجه نشده اند که بزرگترین مهاجرت انسانی تاریخ - از فضای حقیقی به فضای مجازی - صورت گرفته و بالطبع اسم ها و رسم ها و قوانین ملموس و محدودیت های اجتماعی درفضای مجازی فرو ریخته است و باید طرحی نو در انداخت و کثیری ازمقررات وچارچوب های گذشته را به خاطره ها سپرد.
روزگاری در کشورمان هرکس که به دنبال انتشار نوشتاری بود باید از پیچ و خم مجاری قانونی اقدام می کرد و کتابش ممیزی می شد تا بتواند آن را به رویت خوانندگان برساند، از 8 سال پیش و با حضور جدی تر وبلاگها و پس از آن شبکه های اجتماعی و این روزها سرویس های مسیجینگ مثل تلگرام همه چیز تمام شده، هر کس هر چیزی و از هر جایی برای هر کسی می نویسد ، به همین سادگی، این یک جهش تکنولوژیک و تغییر عظیم فرهنگی - اجتماعی است و به علاقه من و شما کاری ندارد، این تکنولوژی - خوب یا بد - کار خودش را می کند و مردم هم کارخودشان را.
این روزها همان نقمت یا نعمتی که بر سر متون و نوشتار ها بارید بر سر محتواهای صوتی و تصویری باریده است ولی مانده ام آنها که باید باورکنند چرا باور نمی کنند؟ هر چه برای عده ای ناله می کنیم و برای بعضی فریاد می کشیم که صدای مهیب این طوفان را بشنوند، انگشتان خود را در گوششان فرو برده اند که این صدای بلند را نشوند و هر چه شد، بشود ! به نظر شما نام این گونه برخورد ها با این تحول عظیم تکنیکی، اجتماعی و فرهنگی را چه می توان گذاشت؟ مقابله با تهاجم فرهنگی ؟ حفظ ارزشها؟ انسجام ملی؟ یا اشتباه تاریخی !!
پس از 1 سال و نیم کار شبانه روزی بروی سایت نمایش فیلم فیلیمو، ناگهان گروهی به میدان می آیند و می خواهند در زمین مواتی که ما با خون دل آباد کرده ایم، سهیم شده و محدود کنند !! و با انواع روشها چوب لای چرخ می گذارند و به قوانین و مقرراتی متمسک می شوند که تفسیرشان را در بالا دادم.
آخر برادران عزیز، انگار اصلا خبر ندارید چه شده !!! آمریکا با هالیوود ذهن جهانیان را گرفته است نه با موشک و بمب اتم، گذشته از اقشار بزرگی از مردم، اکنون در حوزه علمیه شهر قم به گزارش موثق یکی از اقوام که طلبه دروس دینی است، بعضی از طلبه های جوان در حجره هایشان سریال های گیم آو ترونز، هاوس آو کاردز و .. می بینند، بخش قابل ملاحظه از مردم هم که کلا پای ماهواره ها هستند و عشق های مثلثی را با بستنی کاله و چیپس چی توز دنبال می کنند، این روزها حتی فیلم های سانسوری وزارت ارشاد را هم از سی دی فروشی روی پل ها یا سایتهای دانلود غیر قانونی فیلم دوبله و سانسور نشده می بینند، حال اگر آپارات و فیلیمو توانسته اند سرویسی مبتنی بر چارچوب های کلی این کشور علم کنند و خیلی از مردم هم اقبال کرده اند باید معطل شان کنید؟ تخریبشان کنید؟ خاموششان کنید؟
باید همه بیدار شویم و بدانیم همه چیز عوض شده است، 4 ماه پیش که وزارت ارشاد و صدا و سیما دردسر های جدیدی برایمان راه انداختند، به ایشان دردمندانه گفتم شرکت نمایش فیلم چند ملیتی نتفیلکس در حال خرید محتوای دوبله فارسی در ایران است و بزودی شروع به سرویس دهی می کند، گفتند فیلتر می شود، خندیدم که فیلترینگ دیگر مانع بتونی نیست، پرده لطیفی است که هر بچه 14 ساله ایی در 5 دقیقه یا چند سرچ ساده کنار می زند، گفتم بگذارید سایت فیلیمو با دست بازتر در محتوی و سرعت بیشتری و حداقل با محدویت های شبیه نتفیلیکس فعالیت کند، نه آنکه ما را 100 بار بیشتر محدود و رقیق کنید و در چم و خم مقررات کشور پیچ و تاب دهید، هر چه گفتم، نشنیدند و شد آنچه شدنش نمایان بود و خواهد شد آنچه نمایان است .
امروز ایمیلی از نتفیلکس دریافت کردم که به کاربران ایرانی خوش آمد گفته و آغاز فعالیت رسمی خود در ایران را اعلام و از مردم درخواست ثبت نام می کند، وبه تبع آن یک سال و نیم تلاش شبانه روزی فنی، سرمایه گذاری مالی و محتوایی فیلیمو نیز به باد هوا رفت .!! ولی برای مردم، خوش حالم که اگر ما نتوانسته ایم به سلیقه آنها در فیلیمو سرویس دهیم، حداقل یک سرویس خوب با محتوی مورد سلیقه شان را دریافت می کنند.
حالا دست اندرکاران محترم هی بنشینند و جلسه بگذارند و مقررات آی پی تی وی، وی او دی، او تی تی و ممیزی و مجوز و رگولاتوری و نمایش و مجاز و غیرمجاز را بالا و پائین و اینور و اونور کنند که « چون پرده ورافتد نه تومانی و نه من ».
چه اندازه بی توجهی! و چه قدر توانمندیم در تبدیل فرصت ها به تهدید! براستی که مدیریت خوبی نداریم و درفرصت سوزی استادیم ! راستی با این بی تدبیریها اگر هر جای دیگر دنیا بودیم حالمان بهتر نبود؟ یا تاثیر عمیق تر بر مردم روزگار خویش نمی گذاشتیم؟به قول حضرت علی (ع) آنها در کفرشان متحد و ما در ایمانمان متفرقیم که البته در میزان ایمان ما و کفر ایشان هم جای بسی تردید است !!
شما را به خدا تمامش کنید، روزگاری در این کشور داشتن دستگاه ویدئو و دستگاه فاکس جرم بود ،آیا اکنون به آن ضوابط نمی خندیم؟ چرا چشمانتان را باز نمی کنید و مطابق با شرایط پرسرعت و لحظه ای و امکانات جهانی رسانه ایی تصمیم نمی سازید؟ چقدر تفرق؟ چقدر تاخیر؟ چقدرکش و قوس؟ چقدر دلسرد کردن؟ چقدرهدردادن نیروی انسانی کاربلد؟ اصلا" چقدر مقررات، چقدر ضوابط ،چقدر بوروکراسی ، چقدر پیچ و خم، چقدر مجوز، چقدر کمیته، چقدر شورا، چقدر سازمان، چقدر واحد، چقدر مسئول، چقدر امضا؟ با این وضعیت بجز ناکجا آباد مقصدی متصور است؟
در نوشته های مصطفی چمران می خواندم که با آن همه صفات نیکوی اخلاقی و دانش فرهنگی و فنی ، در آن شرایط اجتماعی پر از ایثار و برادری اوایل جنگ، به خداوند از این همه تهمت و کارشکنی گلایه می کرد، من و امثال من در این زمانه تنگ دیگر چه بگوییم !!!
خدایا هر چه تو بخواهی و هر کجا که بخواهی .
محمد جواد شکوری مقدم
هفدهم دی ماه سال یک هزار و سیصد نود چهار
اپیزود اول ، محمود شکوری سه سال پیش :
چند وقتی میشه که دنبال گرفتن مجوز از ستاد ساماندهی ( اینجا قراره همه سایتشان را ثبت کنند وگرنه سایت را فیلتر می کنند ) برای کلوب ، آپارات و میهن بلاگ هستیم.
رفتیم تو سایتشون و هرچی خواستند پر کردیم و یه شماره رهگیری گرفتیم برای پیگیری.
امروز صبح وارد سایت شدیم تا اگر مجوز صادر شده بود بریم بگیریم بلکه یه جایی شاید به کارمون اومد .
وقتی وارد سایت شدیم پیام اومد که از ما نقص مدرک گرفته اند! زنگ زدیم به ساماندهی پایگاه های اینترنتی ایرانی و دلیلش را جویا شدیم خانوم محترمی که اون سوی خط بود ، جواب داد ، نمی شه.
گفتیم ببخشید چی نمی شه؟
گفت اقای محمد جواد شکوری مقدم نمی شه مدیر سایت باشه .ایشون دیپلمه است و برابر مقررات؛ نمی تونیم به ایشان مجوز دهیم و باید حداقل فوق دیپلم داشته باشه.اگر فوق دیپلم ندارید کس دیگری را معرفی کنید.
اخوی گرامی جناب آ میرزا مهدی که طرف مکالمه بود پرسید ، ببینم اگر یه جوان دبیرستانی ولی باهوش و با استعداد یعنی بخواد سایت بزنه شما بهشون مجوز نمی دید؟ گفت نه به ما گفتند زیر فوق دیپلم قبول نکنید!
پرسید مگر سواد به مدرکه ؟ جواب داد به ما اینگونه گفتند و اگر فوق دیپلم دارید بیارید مجوز فعالیت در فضای مجازی بگیرید وگرنه نمی شه!
عشق به مدرک و مدرک گرایی از مشکلات بزرگ مملکت ما است و رابطه متقابل میان مدرک و حقوق اقتصادی و اجتماعی وجود داشته و دارد ، و امروز هم برای فعالیت در فضای مجازی که خلاقیت و تجربه حرف اول را می زند از ما مدرک خواستند ، که نداریم !!
این موضوع باعث شده جوانان در رشته مورد پسند خود فعالیت نکنند و در یک روزمرگی صرف و حفظ یکسری کتاب ها و جزوات غرق شوند و همه در پی گرفتن آن مدرک هستند از هرجایی و با هر مصیبتی به امید شغل ، همسر و موقعیتی بهتر!
از همین روست که ما از دوران دبیرستان در تلاش مصیبت بار برای کنکور هستیم... سالانه میلیاردها تومان خرج کلاسهای کنکور و کتاب های کمک درسی و تست و غیره می شود جوانان و نوجوانان و خانواده هایشان اکثرا در تب و تاب کنکور و قبولی دانشگاه به عنوان یک آرمان و آرزوی بزرگ هستند و مشکلات روانی و عصبیت ها و فرار از خانه ها و... همه از جنبه های زشت این مسئله هستند.
وقتی خبر قبولیم در دانشگاه و رشته مهندسی برق را شنیدم ، من هم مثل بقیه ، خام و ناپخته ، از اینکه به آرزوی چندین و چند ساله ام رسیده بودم غرق در خوشحالی شدم و فکر کردم چه راه زیبایی پیش رویم قرار گرفته ولی و بعد از چند ترم تجربه محیط دانشگاه فهمیدم که اینجا به گروه خونی من یکی که نمی سازه ولی ممکنه برای خیلی ها مفید باشه و زدم بیرون ...
قطعا منکر خاصیت و آثار علم و یادگیری نیستم و هر روز هم در این راه قدم برمی دارم ، فقط تنها راه یادگیری را دانشگاه نمی دانم...
اپیزود دوم ، محمود شکوری چند روز پیش :
خدا می داند که طی هفت هشت سال گذشته چند بار مرا از محل کارم با حکم جلب برده اند و چقدر سختی های مالی و چالش های فنی وگرفتاری های دیگر را پشت سر گذاشته ایم تا کم کم سرویس اشتراک ویدیو آپارات و نمایش فیلم فیلیمو مورد استقبال ایرانیان و فارسی زبانان در سراسر دنیا ، بخصوص ایران، آمریکای شمالی و بخشی از اروپا قرار گرفته و روزانه بیش از 6 میلیون بار برایشان ویدیو نمایش می دهیم .
هرکس می خواست و می توانست -از صدا و سیما گرفته تا وزارت ارشاد - در حد توان و قابلیت های قانونی، ما را تحت فشار گذاشته و می گذارند، و هنوز متوجه نشده اند که بزرگترین مهاجرت انسانی تاریخ - از فضای حقیقی به فضای مجازی - صورت گرفته و بالطبع اسم ها و رسم ها و قوانین ملموس و محدودیت های اجتماعی درفضای مجازی فرو ریخته است و باید طرحی نو در انداخت و کثیری ازمقررات وچارچوب های گذشته را به خاطره ها سپرد.
روزگاری در کشورمان هرکس که به دنبال انتشار نوشتاری بود باید از پیچ و خم مجاری قانونی اقدام می کرد و کتابش ممیزی می شد تا بتواند آن را به رویت خوانندگان برساند، از 8 سال پیش و با حضور جدی تر وبلاگها و پس از آن شبکه های اجتماعی و این روزها سرویس های مسیجینگ مثل تلگرام همه چیز تمام شده، هر کس هر چیزی و از هر جایی برای هر کسی می نویسد ، به همین سادگی، این یک جهش تکنولوژیک و تغییر عظیم فرهنگی - اجتماعی است و به علاقه من و شما کاری ندارد، این تکنولوژی - خوب یا بد - کار خودش را می کند و مردم هم کارخودشان را.
این روزها همان نقمت یا نعمتی که بر سر متون و نوشتار ها بارید بر سر محتواهای صوتی و تصویری باریده است ولی مانده ام آنها که باید باورکنند چرا باور نمی کنند؟ هر چه برای عده ای ناله می کنیم و برای بعضی فریاد می کشیم که صدای مهیب این طوفان را بشنوند، انگشتان خود را در گوششان فرو برده اند که این صدای بلند را نشوند و هر چه شد، بشود ! به نظر شما نام این گونه برخورد ها با این تحول عظیم تکنیکی، اجتماعی و فرهنگی را چه می توان گذاشت؟ مقابله با تهاجم فرهنگی ؟ حفظ ارزشها؟ انسجام ملی؟ یا اشتباه تاریخی !!
پس از 1 سال و نیم کار شبانه روزی بروی سایت نمایش فیلم فیلیمو، ناگهان گروهی به میدان می آیند و می خواهند در زمین مواتی که ما با خون دل آباد کرده ایم، سهیم شده و محدود کنند !! و با انواع روشها چوب لای چرخ می گذارند و به قوانین و مقرراتی متمسک می شوند که تفسیرشان را در بالا دادم.
آخر برادران عزیز، انگار اصلا خبر ندارید چه شده !!! آمریکا با هالیوود ذهن جهانیان را گرفته است نه با موشک و بمب اتم، گذشته از اقشار بزرگی از مردم، اکنون در حوزه علمیه شهر قم به گزارش موثق یکی از اقوام که طلبه دروس دینی است، بعضی از طلبه های جوان در حجره هایشان سریال های گیم آو ترونز، هاوس آو کاردز و .. می بینند، بخش قابل ملاحظه از مردم هم که کلا پای ماهواره ها هستند و عشق های مثلثی را با بستنی کاله و چیپس چی توز دنبال می کنند، این روزها حتی فیلم های سانسوری وزارت ارشاد را هم از سی دی فروشی روی پل ها یا سایتهای دانلود غیر قانونی فیلم دوبله و سانسور نشده می بینند، حال اگر آپارات و فیلیمو توانسته اند سرویسی مبتنی بر چارچوب های کلی این کشور علم کنند و خیلی از مردم هم اقبال کرده اند باید معطل شان کنید؟ تخریبشان کنید؟ خاموششان کنید؟
باید همه بیدار شویم و بدانیم همه چیز عوض شده است، 4 ماه پیش که وزارت ارشاد و صدا و سیما دردسر های جدیدی برایمان راه انداختند، به ایشان دردمندانه گفتم شرکت نمایش فیلم چند ملیتی نتفیلکس در حال خرید محتوای دوبله فارسی در ایران است و بزودی شروع به سرویس دهی می کند، گفتند فیلتر می شود، خندیدم که فیلترینگ دیگر مانع بتونی نیست، پرده لطیفی است که هر بچه 14 ساله ایی در 5 دقیقه یا چند سرچ ساده کنار می زند، گفتم بگذارید سایت فیلیمو با دست بازتر در محتوی و سرعت بیشتری و حداقل با محدویت های شبیه نتفیلیکس فعالیت کند، نه آنکه ما را 100 بار بیشتر محدود و رقیق کنید و در چم و خم مقررات کشور پیچ و تاب دهید، هر چه گفتم، نشنیدند و شد آنچه شدنش نمایان بود و خواهد شد آنچه نمایان است .
امروز ایمیلی از نتفیلکس دریافت کردم که به کاربران ایرانی خوش آمد گفته و آغاز فعالیت رسمی خود در ایران را اعلام و از مردم درخواست ثبت نام می کند، وبه تبع آن یک سال و نیم تلاش شبانه روزی فنی، سرمایه گذاری مالی و محتوایی فیلیمو نیز به باد هوا رفت .!! ولی برای مردم، خوش حالم که اگر ما نتوانسته ایم به سلیقه آنها در فیلیمو سرویس دهیم، حداقل یک سرویس خوب با محتوی مورد سلیقه شان را دریافت می کنند.
حالا دست اندرکاران محترم هی بنشینند و جلسه بگذارند و مقررات آی پی تی وی، وی او دی، او تی تی و ممیزی و مجوز و رگولاتوری و نمایش و مجاز و غیرمجاز را بالا و پائین و اینور و اونور کنند که « چون پرده ورافتد نه تومانی و نه من ».
چه اندازه بی توجهی! و چه قدر توانمندیم در تبدیل فرصت ها به تهدید! براستی که مدیریت خوبی نداریم و درفرصت سوزی استادیم ! راستی با این بی تدبیریها اگر هر جای دیگر دنیا بودیم حالمان بهتر نبود؟ یا تاثیر عمیق تر بر مردم روزگار خویش نمی گذاشتیم؟به قول حضرت علی (ع) آنها در کفرشان متحد و ما در ایمانمان متفرقیم که البته در میزان ایمان ما و کفر ایشان هم جای بسی تردید است !!
شما را به خدا تمامش کنید، روزگاری در این کشور داشتن دستگاه ویدئو و دستگاه فاکس جرم بود ،آیا اکنون به آن ضوابط نمی خندیم؟ چرا چشمانتان را باز نمی کنید و مطابق با شرایط پرسرعت و لحظه ای و امکانات جهانی رسانه ایی تصمیم نمی سازید؟ چقدر تفرق؟ چقدر تاخیر؟ چقدرکش و قوس؟ چقدر دلسرد کردن؟ چقدرهدردادن نیروی انسانی کاربلد؟ اصلا" چقدر مقررات، چقدر ضوابط ،چقدر بوروکراسی ، چقدر پیچ و خم، چقدر مجوز، چقدر کمیته، چقدر شورا، چقدر سازمان، چقدر واحد، چقدر مسئول، چقدر امضا؟ با این وضعیت بجز ناکجا آباد مقصدی متصور است؟
در نوشته های مصطفی چمران می خواندم که با آن همه صفات نیکوی اخلاقی و دانش فرهنگی و فنی ، در آن شرایط اجتماعی پر از ایثار و برادری اوایل جنگ، به خداوند از این همه تهمت و کارشکنی گلایه می کرد، من و امثال من در این زمانه تنگ دیگر چه بگوییم !!!
خدایا هر چه تو بخواهی و هر کجا که بخواهی .
محمد جواد شکوری مقدم
هفدهم دی ماه سال یک هزار و سیصد نود چهار
طراحی سایت از ahwazsite.ir